Met de belofte van heerlijk gebakken eieren met spek als
beloning, zetten zo´n twintig dappere Weipoorters op zondag om half 6 de
wekker, om om zes uur in de ochtend aan de traditionele Dauwtrap-tocht door de
mooie Zoeterwoudse polders te beginnen.
Een feit waar veel deelnemers trots op waren, al werd er
door de boeren natuurlijk meewarig geknikt, zij staan immers elke dag, zeven
dagen in de week, nog veel vroeger naast hun bed om het vee te melken.
Met goede moed werd aan de tocht begonnen, met Marja
Verstegen in een moordend tempo voorop. Haar Nordic walking ervaring bleek goed
van pas te komen en de pas zat er meteen goed in. José van
Leeuwen liep naast Marja moeiteloos mee. Echtgenoot Theo lag ziek in bed en Siem
moest natuurlijk eerst de koeien melken. Zo liepen er meer dames zonder man,
ook Elly Verboon en Coby Borst hadden hun mannen op de boerderij moeten
achterlaten.
De eerste afslag – het korte Kerkepad – bood meteen al een
fantastisch gezicht met flarden ochtendmist over de velden en spelende hazen
die dwars door de weilanden renden. Al snel was de groep overgestoken en
wandelde langs de weilanden van Verboon met een oversteek over de weg naar
Zoetermeer( Stompwijkse weg) en daarna richting het Hellepad. De naam deed
velen speculeren, een van de verklaringen voor de naam was dat het daar ’s
nachts inktzwart ziet, geen lampje te bekennen, vandaar.
De wandeling, het heerlijke zonnetje, de fluitende vogels en
wellicht het goede voorbeeld van de hazen deden hun werk en al snel pakte Ben
Versteegen (lange Ben) romantisch de hand van zijn Sue om samen al wijzend naar
de vele weidevogels te genieten van de tocht. Dat waren eens heel andere
omstandigheden dan die barre wintertijden als Ben dezelfde tocht maakt, maar
dan op de fiets naar zijn werk in Den Haag, met hagelbuien en orkaankracht
tegen.
De verrekijker van José kwam goed te pas – velen
verzuchtten: altijd ligt hij ongebruikt op de kast te wachten en nu ben ik hem
vergeten mee te nemen! – toen richting het Hellepad een fantastisch en steeds
zeldzamer gezicht opdook: een gruttofamilie met twee kleine grutto’s hoog op de
benen. Marja meende ook een vos te zien. En dat zou best eens kunnen want Coby
vertelde dat haar Theo de avond ervoor
nog een vos had verrast in het konijnenhok van hun buurman Sjaak. De vos kon
ontsnappen maar hij had de konijnen nog niet echt te pakken kunnen nemen en met
wat builen en schrammen kwamen ze met de schrik vrij, al zijn er ook velen in
de buurt die noodgedwongen en helaas al van veel kippen en eenden voortijdig
afscheid hebben moeten nemen.
De rijkdom van de weidevogels werd afgewisseld met veel
frisgroen dat hier en daar al aardig in bloei stond. Eenmaal op het Westeinde
kwamen nostalgische gevoelens los bij ? Greet Straathof, dochter van bakker de
Jong op de Schenk, die opgroeide in het zomerhuis van een van de boerderijen op
’t Westeinde en die aan het einde van het Hellegat had leren zwemmen. De plank
die haar vader speciaal voor de zwemlessen van het grote gezin vele tientallen
jaren geleden timmerde, was er nog altijd.
Het laatste stuk van de wandeling ging over de
Zuidbuurtseweg alwaar Daan de Koning (man van Ingrid) zijn meerdere moest
erkennen in de kopgroep. Onder het mom van ‘de kinderen moeten even uitrusten’,
zeeg hij puffend neer bij de brug. De betreffende kinderen - David (10), Roemer
(10) en Ruben (8) echter -, stapten monter door en vroegen: waarom wachten we?
Ook Werre (12) en zijn vriend uit Den Haag, alsook Lies, de dochter van Jet en
Koos hadden geen enkele moeite met de 7,2
kilometer en zo ging het weer voort, waarna met als kopgroep Marja, Ben, Luuk
en Millie (nr 80B), ruim een kwartier voor de geschatte tijd, iedereen aankwam
bij het Buurthuis en de verrukkelijke geuren in de neus kreeg van gebakken
eieren met spek.
In prachtige koksoutfits stonden de heren koks – Ewald v.d.
Mortel en Koos Westendorp – het gezelschap op te wachten in een heerlijk
ochtendzonnetje. Met dankzij Jet een keur aan handige bakspullen, waaronder een
pan waarop 6 eitjes tegelijk konden worden gebakken.
Al snel vormde zich een hongerige rij en het ene na het
andere spiegelei of scrambled egg verdween achter de horizon. Toen ook Siem en
Paul zich meldden voor hun ontbijt na het harde werk, was het gezelschap
compleet. De heren lieten het zich goed smaken en ook Elly (ik ontbijt normaal
gesproken met een cracker en wat yoghurt) raakte enthousiast en ging zelfs voor
een derde keer terug naar het English Weipoort Breakfast. Met de heerlijke
eieren van onder andere de kippen van Astrid Verhagen werd zo het Dauwtrappen
2016 afgerond met een tevreden gevoel.
